Genç Hoca Hanım Olmak | Nasıl Bir His?

  Herkese Merhaba,

  Bugün blogda sanki diğer serileri çok devam ettirmişim gibi yeni bir yazı serisi başlatıyorum: "Nasıl Bir His?" serimiz hayırlı olsun. Yazının ilk konusu ise benim de henüz 1 haftadır deneyimlediğim bir his: Yeni atanmış genç öğretmen olma durumunu.

  Şimdi ilk önce ifşa olmamak adına nereye atandığımı söylemeyeceğim ki zaten beni İnstagram'dan takip edenler hikayede paylaştığımda görmüşlerdir. Kısaca şunu söyleyeyim. Yaşadığım yer olan İstanbul'a çok yakın bir yere ama sonuç olarak ilimin dışına atandım. İlk başta evrakları tamamlama, imzaları atma, ev tutma falan derken baktım ki şaka maka değil cidden yol almış gidiyorum. İş ciddiye binip hayal perdesi aralanınca beni bir endişe aldı: Benim ruhum hala öğrenci, ben hala büyümedim ki ne yapacağım? Nasıl olacak? Eyvahlar olsun!

  Neyse zaman geldi çattı, gittim okula. Şimdi olay şu batıda bir yere atandığım için okulun kadrosunun %99'u +30 yaş. Hepsi evlenmiş ve en az 2 çocuğu var. Dolayısıyla diğer hocalar arasında şaşkınlıkla karşılandım.  Duyan " Aaa ilk atamanız mı?" diye şaşırıyor.  İliklerime kadar kuşak çatışması yaşıyorum. Kendimi hiç bu kadar genç ve bekar hissetmemiştim. 23 yaşındayım ve çok saçma ama diğer hocaları gördükçe hayata geri kalmış gibi hissediyorum.

Yaşımın 23 olduğunu öğrendiklerinde:

 " 23 mü? Ahhh gençlik... "

"İlk atamanız demek."

"Sen fosillerin arasına gelmişsin." 

"Ay benim yeğenimle aynı yaştasın resmen."

şeklinde olayı mizaha vuruyorlardı. Ben de eheheh diye gülümseyerek geçiştiriyordum.

 Bir ara biri dedi ki " İlk atamanız mı? Hııııı anladım." Sonra sanki ben orada yokmuşum da duyamıyormuşum gibi kendi arkadaş çevresine dönüp " Ama bence bir doğuyu gidip görmeli insan." Yanındakiler de " Aynen aynen." dediler.  Yüksek puan alıp ailemden uzağa gitmek istemediğim için özür dilerim? O an içimden sinir oldum, kendilerince beni eksik gördüler. Kaldı ki benim ablam doğuda öğretmen. Doğuda öğretmenliğin nasıl olduğunu biliyorum. Gittim gördüm hatta dersine de girdim. Her gün yaşadıklarını da dinliyorum. Ailem zaten parçalanmış parçalanacağı kadar. Bir de ben mi gideyim? Batıya atanmam küçümsenmeme neden olamaz. Herkesin şartları başkadır. Kimse de en az 4 sene tek başına , ailesinden uzak, bilmediği, tanımadığı yere gitmek istemez kolay kolay. Gidenlere çok ama çok saygı duyuyorum orası ayrı ama aile birliği diye bir gerçek var. Bunu herkes göz ardı edemez.

  Küçük bir öğrenciyken öğretmenler odası gözümde o kadar üst bir konumdaydı ki içeri girmeye bile çekinirdim. İçeride nasıl konuşmaların döndüğünü de hep merak ederdim. Eğer siz de merak ediyorsanız size içeriden haber vereyim. Benim gibi doğuya değil de genelde yaşını başını almış öğretmenlerin olduğu batıya atanırsanız konu başlıkları aynen şöyle: Turşu kurulumu, çay muhabbeti, civardaki kadın doğumcular, kadın hocaların doğum hikayeleri, çocukları, diğer öğretmenlerin ne yapıp ettiği ve tabiki bu döneme özel korona. 

 Kendi yaşımdan büyük insanlarla konuşacak ortak nokta bulmakta iyiyim aslında ama burada oturmuş bir kadro var. Yıllardır aynı okulda beraber çalışıyorlar. Yeni gelen genç biri olunca ortamda kabak gibi kalıyorsun haliyle. Hocalarla bir sorunum yok aslında çoğu çok şeker ama beni tanımak için çaba göstermiyorlar. :( Ben de kendimi muhabbete katmak için çabalamayı bıraktım. Akışına bıraktım. Öyle de bir dönemde atandım ki okulda öğrenci yok. Çok sıkılıyorum dostlar, öğrenciler olsa derse girer çıkar sıkılmaya da vaktim olmazdı.  Ama 2.hafta biraz daha kaynaştım zümrelerimle, inşallah zamanla ortak yaşantı biriktikçe konuşacak daha ortak noktamız olur. 

 Ayrıca alttan alta bir dikkate alınmama durumu seziyorum. Bana " Ay yazık, çocuk daha bu." gözüyle baktıklarına eminim. Benden başka bir tane daha genç hoca var. Çocuklar ona bayılıyormuş mesela. Diyorlar ki "Çocuğu olmadığı için öyle. Çocuğu olsun da ben göreyim onu." Demek ki öğrenciler beni de sevse arkamdan aynısını diyecekler. Bir çocuk bir öğretmeni sadece "anne" olmadığı zaman mı sevebilir yani? Onların tezine göre çocuğun olunca bıkıyormuş, salıyormuşsun. Yıllar geçtikçe çoğu mesleki deformasyona uğramış görünüyor. 

  Şu öğretmenler odası kısmını bırakıp başka boyutlarından bahsedeyim  Mesela öğretmenseniz alışverişe çıktığınızda bunu sakın söylemeyin. İndirim yapmazlar. Geçen ütü ve süpürge almaya gittik. Adam biraz indirim yaptı. Sonra o sırada beni telefondan aradılar. Adam konuşmadan öğretmen olduğumu anlayınca " Ee maaşın da vardır senin hoca hanım, bir de indirim istiyorsun." minvalinde bir şey söyledi. Ben de yeni ev kurduğumu çok fazla masrafa girdiğimi söyledim ki yalan da değil zaten. Çoğu yerde de duyuyorum zaten. Öğretmen olunca zaten maaşlı diye başkasına 5'e sattığını size 10'na satabiliyorlar.

  Başka bir demek istediğim nokta eğer genç, bekar bir kadın öğretmenseniz "av" haline geliyorsunuz. Avdan kastım erkek anneleri için ideal gelin adayı. Bu "av" tabirini Ekşi Sözlük'te okumuştum ve abartıyorlar ya demiştim. Akşama başıma bu olayın gelmesiyle ne kadar gerçek olduğunu anladım. Annem markete gitmiş. Orada bulunan iki kadına bir şey sormuş. Kadınlar da sen kimsin buralarda hiç görmedik ayağına benim öğretmen olmamla buraya geldiğimizi öğrenmiş. Biri diğerine demiş ki " Aha senin oğluna kız bulduk." Şaka gibi olay. Annem de " Oldu ben de hemen verdim." diye dalga geçmiş. Bunlar da yok işte çok iyi oğlandır, biz kefiliz diye bir şeyler demişler. Hey Allah'ım ya Rabbim ya!

 Şimdilik böyle işte. Online derslere ve kurslara haftaya başlıyor bizim okul. Bir de genç öğretmen olmanın öğrencilerle olan ilişkisinden bahsederim inşallah. En çok o nasıl olacak, merakla bekliyorum. 

 Görüşmek üzere!