Henüz yaşın küçük, belki bunu anlayamazsın. Ama seni
besleyen şey her neyse, o elinden alındığında bir hiçsin. Acı... Sen acıya
muhtaçsın küçüğüm.
Yabancı’nın 2.kitabı Veyl’i dün bitirdim ve kafamdaki
düşünceleri toparlar toparlamaz yorumu girmeye başlıyorum. Yabancı’yı genel olarak çok sevsem de elbette
kusurları da var. Ancak ben kusurlarıyla bile seviyorum. Bunda en önemli olan
şey ise kitabın okuyucuya hisleri aktarabilmesindeki başarısı, karakterlerin
bize hissettirdikleri... Veyl’i okumak çok özlediğim o 16-17 yaşlarıma beni
geri döndürdü. O zamanlar bayılarak okuduğum, heyecanla beklediğim o bölümleri
şimdi okumak nasıl desem benim için nostalji gibi bir şeydi. Sırf şu hisler
için bile okumaktan zevk aldığım bir kitap oldu.
