Room-Gizli Dünya-Film Yorumu

Film Bilgileri:

Yönetmen:Lenny Abrahamson

Oyuncular: Brie Larson, Jacob Tremblay, Sean Bridgers, Joan Allen, William H. Macy

Senaryo:Emma Donoghue

Tür: Dram

Süre:118 dk

Yapımı: 2015- İrlanda, Kanada

  

Yaklaşık 1 hafta önce sinemada izlediğim Room filminden bahsetmek istiyorum sizlere. Film 2010 yılında yazılmış aynı isimli kitaptan bir uyarlama. Filmin kitabı çok sevilmiş hatta ödüller almış ancak gelin görün ki filmden önce hiç haberim yoktu. Filmi çok beğendim. Birazdan neden sevdiğimi de detaylı bir şekilde anlatacağım. Hazır kitaptan söz etmişken kitabın yazarıyla filmin senaristinin aynı kişi olduğunu yazmak istiyorum. Ben Room romanını okumadım ama okuyanlar çok başarılı bir uyarlama olduğundan bahsediyordu.

    Joy, yedi yıl önce köpeği hastalanmış bir adamın yardım isteğine kayıtsız kalmamış,adama yardım etmiş. Ancak Old Nick denilen bu adam (!) onu kaçırıp tek göz bir odadan oluşan evinin arka bahçesindeki bir kulübeye hapsetmiş, yıllarca tecavüz etmiştir. Joy'un bu adamdan beş yaşında Jack adında bir oğlu vardır. Joy, Jack'i Old Nick'ten uzak tutmaya çalışır, o geldiğinde Jack'i gardırobun içine saklar. Odadaki küçük bir televizyon Jack'in dışarıdaki dünyaya dair tek gördükleridir. Televizyondaki görüntüleri gerçekte olmayan şeyler sanmaktadır.  Belli bir süre sonra Joy, oğlunu ve kendini kurtarmaya kararlı bir hale gelir ve bir plan yapar.

Aslında film iki bölümden oluşuyor. Anne ve oğlunun odadaki yaşamları ve kurtarıldıktan sonraki dış dünyada yaşamları. Her iki bölümde çok güzeldi. İlk bölümde o küçücük odadaki yaşamlarını izlerken adeta ben daraldım. Çünkü oyuncular ve yönetmen sayesinde o insanlık dramı seyirciye çok iyi geçti. Kendimi sürekli Joy'un ve Jack'in yerine koymadan edemedim. İkinci yarıda ise yıllarca küçük bir odada yaşadıktan sonra dünyaya adapte olmakta zorlanmalarını izledik. İşte işin bu boyutu çok derindi. Düşünsenize yedi yıl boyunca bir köle gibi tek göz odada adi bir herifin insafına-varsa- kalmış durumda yaşamışsınız. Sonra birden tekrar dışarıdasınız. Bir müddet sevinirsiniz ama ya sonrası. Hayatınızın 7 yılı kayıp bir kere. Geri dönüyorsunuz evinize yanınızda beş yaşında bir çocukla. Siz sevsenizde çevrenizdekiler o çocuğa bir tecavüzcünün çocuğu gözüyle bakıyor. Joy tam da bunları yaşadı. Çoğu insanın kaldıramayacağı şeyler bunlar,düşünmesi bile tüyler ürpertiyor. 

Filmin bakış açısı Jack'in gözünden veriliyordu. İzlerken beyaz perdenin içine geçerek yanaklarını mıncırmak, kocaman sarılmak istediğim gerçektir arkadaşlar. Beş yaşından sonra keşfetmeye başladığı dünya hakkındaki gözlemlerine bayıldım. Özellikle telefondan oyun oynarken annesinin elinden telefonu alıp gerçek bir şeylerle oynamasını söylemesi çok güzel düşünülmüş bir detaydı. Merdivenleri çıkamaması, insanlarla konuşmayıp annesine fısıldaması, telefon çalınca irkilmesi falan da güzel düşünülmüştü. Yukarıdaki gifte gökyüzünü ilk defa gördüğü sahne yer alıyor. O sahnede çocuğun bakışlarına hayran kaldım. Genel olarak o yaştaki bir çocuğun bu performansı hayret vericiydi. Geleceğin umut vaat eden oyuncularından. Ne diyelim Küçük Osman gibi olmasın ya da büyüyünce uyuşturucu batağına düşmesin.

Bu filmde değişik bir atmosfer vardı. Ayrıca Room'dan çok farklı anlamlar çıkarabilirsiniz kendi adınıza. Mesela ben şunu diyebilirim ki dünya bizim gördüğümüz,bizim algıladığımız kadar. Jack'e sorduklarında oda sonsuz kadar büyük diyor. Daha sonra odayı gördüğünde küçülmüş görüyor. Aynı zamanda insan kendi dünyasına o kadar alışıyor ki başka bir dünyada mutlu olacağına inanamıyor. Kendi dünyasının kapısını hep kapalı tutmak istiyor. Daha önce görmediği yerde güzel bir hayat olacağını düşünmek yerine belirsizlikten korkuyor.

Ve dünya çok büyük, o kadar büyük ki sadece iyi şeyler yok. Dünyanın içine kötülük de sığmış. Bu kötülükleri aşmanın en etkili yöntemi ise sevdiklerinle oluşturduğun sevginin gücü. Sevgi gerçekten de insanı hayata bağlayan çok özel bir güç.

Bu kadar övdüm ama eksik bulduğum bazı noktalar da oldu. Mesela kurtarılma sahnesinde Joy'un yedi yıl sonra ilk dışarı adım attığındaki yüz ifadesini görmek isterdim. Ayrıca kurtarılmaları bana biraz ''Hadi oradan ya!Gerçek hayatta o mantıktan o kulübe bulunmaz'' dedirtti. Old Nick'in yakalanmasını,kodese tıkılmasını görmek isterdim. Büyükbabanın tavrını biraz daha iyi yansıtabilirlerdi. Tahminimce bunları anne oğul ilişkisine daha fazla yer vermek için yapmadılar.

    Ve Leonardo Di Caprio'dan sonra oyuncu olarak kazanmasını istediğim bir başka isim Joy rolündeki Brie Larson'dı. Elbisesinin rengi,kemeri,askı kısmı falan çok hoş. Kırmızı halıda göz kamaştırıyor. Neyse burası bir moda blogu değil sonuçta, konuya dönelim. Room filmiyle ilk defa izlemiş oldum kendisini. Rolünü güzel oynadı ve kazandı. Ben kısaca vurdu ve gol oldu diyorum. Her ne kadar bunu hiçbir zaman okumayacak olsa da kendisini tebrik ediyorum. 

 Bugün de benden bu kadar! Daha güzel bir dünyada,daha iyi insanlarla dolu ve en önemlisi barışın olduğu bir dünyada görüşmek üzere. Dünya kötü bir yer, siz kendinize iyi bakın...