Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu – Stefan Zweig | Kitap Yorumu

  Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu Stefan Zweig’dan okuduğum ikinci kitap. Tek kelimeyle kitaba bayıldım. Özellikle iki yönden çok beğendim. Birincisi Stefan Zweig’ın bir kadının ağzından muazzam derecede güzel yazmasıydı. İkincisi ise kitabın bir oturuşta bitecek kadar kısa olmasına rağmen beni çok fazla etkilemesiydi.  Öyle güzel yazılmış, cümleler o kadar naif ki çok beğendim.

  Kitap adı gibi bilinmeyen bir kadının mektubundan oluşuyor ama nasıl bir mektup… Ona bakmış ama hiçbir zaman görmeyen bir adama yazılmış. “ Sana, beni hiç tanımamış olan sana”  yazılmış hitap yerine. Mektubun başlarında kadına çok sinirlendim ama düşüncelerini o yaşın masumluğuna vermiştim. Ancak kadın yaş aldıkça bile hala aynı derecede bağlıydı adama. Üstelik onu tanımayan, her seferine unutan bir adama. Mektubun çoğu yerinde “ Bu nasıl bir sevgi? Bu nasıl bir bağlanmak böyle?” diye düşündüm. Kitap bitti ve ben hala daha düşünüyorum bu bir aşk mıydı yoksa bir hastalık mı? Aslında bu kitap üzerinden bir münazara bile yapılabilir. Ayrıca adı sadece R. olarak geçen adama o kadar sinir oldum ki anlatamam. Kadına sürekli bir yabancıymış gibi baktığında içimde bir öfke birikti. Ve R. her ne kadar birinin kadere etki etmekten kaçınsa da ne ironiktir ki bu bilinmeyen kadının hayatında çok büyük etki yaptı. Ben ne kadar sinirlendiysem kadın bir o kadar adamı suçlamıyor, onu olduğu gibi sevdiğini belirtiyordu. Mektubun en sonunda adam belki bir hatırlar dedim ama hala bulanık bir hatırlama halinde, bir rüya gibi demiyor mu çıldırasım geldi. Kafamda daha bir sürü düşünce var ama sevdiğim kitaplara yorum yapmakta genelde zorlandığım için burada yorumuma son veriyorum.

Beni İnstagram'da da takip etmek isterseniz şuraya tıklayın.