İvan İlyiç'in Ölümü - Tolstoy | Kitap Yorumu

  İvan İlyiç'in Ölümü, gerçekten çok beğendiğim bir klasik oldu. Tolstoy'un ölmekte olan bir hastanın düşüncelerini anlatışı mükemmeldi. 

  İvan İlyiç, hastalığı ortaya çıkana dek kendine mutlu, huzurlu, zengince yaşayabileceği bir hayat kurmuştu. Yüksek statülü iyi maaşı olan bir yargıçtı, bir ailesi ve para sıkıntısı çekmeden daima refah içinde yaşayabileceği bir hayatı vardı. Ve sonra bir anda hastalığıyla yüzleşiyor, en iyi doktorlar bile buna bir çare bulamıyor. O zamana kadar sadece başkalarının kapısını çalabileceğini düşündüğü ölümle yüzleşiyor. Bunca yıldır uğruna didinip durduğu suni hayatı tokat gibi çarpmaya başlıyor. Çevresindeki insanlar, eşi,çocukları, herkes onu sinirlendiriyor.

İvan İlyiç'te hasta olan dedemi gördüm resmen. Dedemde tespit ettiğim tüm durumlar satırlarda karşıma çıktıkça küçük çaplı şoklar yaşadım. Yıllar öncesinin kitabı benim bugünüme ışık tuttu resmen. 1800'lü yıllarda geçen bir klasik. Yıl 2019 değişen hiçbir şey yok. İşte bu yüzden de bir klasik değil mi? Üzerinden yıllar geçse de yazarın anlattığı şeyler değişmeyecek. Kitabın kaçınılmaz sona doğru yol alan insanların psikolojisini mükemmel şekilde yansıttığını düşünüyorum. Yazar 84 sayfalık bu ince kitapta ölüm gerçeğini, yaşamın kıyısındaki bir insanın geçmişiyle yüzleşmesini o kadar duru ve çarpıcı bir şekilde ele almış ki etkilenmemek elde değil. Geçenlerde bir tweet okumuştum, tam olarak aklımda değil ama şöyleydi sanırım: " Okulu bitir, iyi bir işe gir, evlen, çocukların olsun. Yaşlanınca katalogdan bir hastalık seç ve öl. Hayat bu mu gerçekten? " Gerçekten katılmamak elde değil. Hayatın anlamını idrak edemeden ha yaşamışsın ha yaşamamışsın. Hepimiz biraz İvan İlyiç'iz aslında. Kitabı şiddetle tavsiye ederim. Okuyun, okutturun.