Kill Me Heal Me Dizi Yorumu

  İlk dizi yorumumla huzurlarınızdayım arkadaşlar!

  2015 yılında yayınlanan bir Kore dizisi olan Kill Me Heal Me hakkında sürekli bir övgü yazısı okuya okuya izleme kararı almıştım. Şu an aldığım o karardan dolayı kendimi tebrik etmek istiyorum. Dibine kadar güldüm dibine kadar ağladım. Dramsa dram, komediyse komedi kısacası adamlar yapmış ve olmuş. Dizinin tam içeriğine değinmeden birkaç şey söylemek istiyorum. Ben öyle çok fazla Kore dizisi izleyen biri değilim. Bu diziyle beraber 4 tane Kore dizisi izlemiş oldum. Onlarla ilgili de belki ileride toplu bir yazı yazabilirim. Aklımda bir Kore dizisi daha var. O da bayağı sevilen ve övgü alan bir dizi. Zamanım olunca  onu da en kısa zamanda izlemek için sabırsızlanıyorum.

  Gelelim dizimize...

  Dizinin konusunu çok kısa geçeceğim. Bütün konu tek bir olay etrafında şekilleniyor: Cha Do Hyun'un  ruhunun 7 farlı kişiliğe parçalanması. Bu psikolojik hastalığını ailesinden bile saklamak zorunda olan Cha Do Hyun,  psikiyatri bölümünden mezun olan Oh Ri Jin'le onu gizlice tedavi etmesi için anlaşma yapar. 

  Kill Me Heal Me'nin senaryosu ne yalan söyleyeyim ağzımı açıkta bıraktı. Senaristi ayakta alkışlıyorum. Açıkçası esas adamın 7 farklı kişiliğe bölündüğünü öğrendiğimde buradan nasıl bir şey çıkabilir ki diye ön yargılı bir tavır bile takınmıştım. Mesela ilk bölümlerde olan bir olay bile açıkta kalmadı, her şeyin çok mantıklı bir açıklaması vardı. Bu da senaristin finale kadar olacak her şeyi en başta kafasında oturttuğunu gösteriyor. 

  Cha Do  Hyun'un kişiliklerine bir göz atalım.

Cha Do Hyun:

Ruhu 7 kişiliğe parçalanan ana karakter Cha Do Hyun oluyor. Diğer kişiliklerin yaptıklarının faturasını hep Cha Do Hyun ödüyor, onların arkasını topluyor. Düşünün asistanı dışında herkesten hatta ailesinden bile saklamak zorunda hastalığını. Acı çekiyor, hem de çok fazla. Çocukluğunda yaşadığı travma onu bu hale getirmiş ama hafızasının o kısmı kayıp. Çoğu insan onun psikopat kişiliğini daha çok severken ben hep Cha Do Hyun'cuydum. Halkımız her zaman ezilenin yanındadır:)

Shin Se Gi

İnanır mısınız şu anda Shin Se Gi ortaya çıktığında çalmaya başlayan gerilim müziği otomatikman beynimde çalmaya başladı. Shin Se Gi psikopat bir kişilik ve ana kişilik olmak istiyor. Dizi boyunca Cha Do Hyun'un hayatını çok zorlaştırdığı için sinir olmadım desem yalan olur. Ancak hayatta hep efendi olursan insanlar seni sömürür ve bazen masaya yumruğunu koymak gerekir. İşte tam böyle anlarda Shin Se Gi'yi sevdim. Bir de dizinin sonlarına doğru bu kişiliğin ortaya nasıl çıktığı gösterildiğinde ağla ağla helak oldum. Bu karakter gerçekten bir başka güzeldi.

Perry Park

Perry Park özgürlüğüne düşkün bir kişilik. Hayat güzel kafam güzel tarzında takılıyor. Bazen ben de bu kafadan istiyorum. Perry Park açıkçası bayıldığım bir kişilik olmadı ama dizinin sonlarına doğru bir sahneyle kalbimi kazandı.İzleyenler hangi sahne olduğunu anladılar bence.

Ahn Yo Seob

İntihara meyilli bir kişilik olan Ahn Yo Seob, durgun,mutsuz bir ruh halindeydi. İntihar etmeye kalkıştığı sahne en sevdiğim sahnelerden biriydi. Bu karaktere karşı da nötrüm. Ne Cha Do Hyun'un hayatını karıştırdı ne de başka bir şey. Kendi halinde bir yavrucaktı. Aferin çocuğum, sen burada otur uslu uslu şiir oku ama sakın intihar etmeye falan kalkışma, tamam mı?

Ahn Yo Na

Yaaaa bu karakteri gördükçe utanıyorum kendimden. Diziye başlamadan '' Erkek adamın kız kişiliği mi olurmuş? Iyyyyy ne saçma.'' demiştim. Ancak beni gülmekten öldüren bir karakter olacağını nereden bilebilirdim ki? Hatta bir ara öyle bir kahkaha darbesi çıkacaktı ki ağzımı zor kapadım. Gülmekten ağladım. Ahn Yo Na, bildiğiniz ergen kız kişiliğindeydi. Benim gibi bir önyargıya sakın kapılmayın. Sadece izleyin ve gülün.

Nana

Nana ise 7 yaşındaki küçük kız kişilik. Ne mana dediğinizi duyar gibiyim ancak izlediğinizde anlayabilirsiniz. Dizi boyunca ortalıklarda zaten çok az gözüktü. O da sonlara doğru gol atan kişiliklerden sayılır. Pek fazla diyecek bir şey yok hakkında.

Mr. X

Mr. X biraz sürpriz yumurtadan çıkar gibi ortaya çıkan kişilik oldu. Yine bir şey demem doğru olmaz, izleyerek öğrenin.

Bu kişiliklerden kimi çok fazla ortaya çıkarken kimi de çok az ortaya çıkıyordu. Ancak her bir karakterin çok etkileyici sahneleri vardı. Yani hiçbir karakter boşuna değildi. Hepsinin ortaya çıkmasında ,oluşmasında mantıklı bir sebep vardı. Ji Sung'u ilk defa izleyen biri olarak oyunculuğunu çok beğendim. Karakter geçişlerinde çok başarılıydı. Adamın gözlerindeki ifade bildiğin değişiyor. Sanki başka bir oyuncu gelmiş gibi hissediyorsunuz. Gerçekten de çok zor bir işin altından kalkmış.Bir de adam ağlama sahnelerinde nasıl bir performans sergilediyse salya sümük ağladı. Çok gerçekçi yaptı oyunculuğunu.

Diğer karakterlere gelecek olursak...

Oh Ri Jin

Oh Ri Jin psikiyatri bölümünden mezun, bir senelik bir doktordur. Ailesiyle olan sahneleri çok komikti.Cha Do Hyun'la olan bağları çok hoşuma gitti. Çok iyi kalpli biriydi vesselam.Ancak ilk başlarda o kadar kötü çığlık atıyordu ki kulaklarım mahvoldu. Kızım sen n'olursun çığlık atma diyordum. Allah'tan bir süre sonra çığlık atmayı bıraktı. Bir de ağzını büze büze çocuksu konuştuğu zaman sinir oluyordum. 

Oh Ri On

Ve geldi gönlümün efendisi... Oh Ri On o kadar komik,o kadar eğlenceli ve aynı zamanda o kadar zeki bir karakter ki bayıldım. Hep şunu düşündüm keşke böyle bir arkadaşım olsa hayat ne kadar eğlenceli olurdu. Üstelik kendisi Omega takma adını kullanarak polisiye kitaplar yazıyor. Üstelik yazarlıkta da oldukça başarılı. Cha Do Hyun'un ergen kız kişiliğiyle başı belada olunca kahkahalara doyamadım. Hiç şüphe yok ki malesef Yo Na ruhunda derin yaralar açtı:) Mimiklerini çok fazla kullanması ona ayrıca bir sempatiklik katıyordu. Aşağıdaki giflerden anlayabilirsiniz.

Sadece en beğendiğim oyuncuları koymak istediğimden diğer oyuncuları koyma gereği duymasam da şu çocuk oyuncuya yer vermesem kesinlikle içim rahat etmeyecek.

Cha Do Hyun'un çocukluğunu oynayan bu çocuğa hayran kaldım. Ağzım açıkta izledim. Bu nasıl bir yetenek? Cha Do Hyun çoklu kişilik bozukluğuna sebep olan olayları çocukluğunda yaşamıştı. Çocuk, o sahnelerdeki duygusallığı iliklerimize kadar hissettirdi. O ağladıkça ben ağladım, o güldükçe ben güldüm. O kadar sevimliki bir de konuştukça sarılmak istedim.

Dizi Üzerine:

  Kill Me Heal Me  gerçekten de çok iyi bir diziydi. Senaryosu, oyuncuları,müzikleri, hissettirdikleriyle benim gözüm kapalı önerebileceğim bir dizidir. Çoklu kişilik bozukluğu hakkında daha çok şey merak edip araştırmak istiyorsunuz. Gerçekten de insan psikolojisi hayret verici bir alan. Bunların dışında dizideki sır perdesini çözemiyorsunuz,tam çözdüm dediğiniz anda olayın başka bir şey olduğunu anlıyorsunuz.Dizinin bu gizemli yönünü sevdim. İzleyiciyi tokatlayan dizilere, filmlere zaten hep bir hayranlığım vardır. Aynı zamanda çok hoş replikler diziyi güzelleştiren başka bir unsurdu. Hem dram hem de komedi gibi iki zıt duygunun bileşimi olan Kill Me Heal Me aklımda hep başımı hafif  sağa yatırıp ''Ne güzel diziydi'' diyerek anımsayacağım bir dizi olacak.

Bu arada dizide hoşuma gitmeyen bir detay vardı. Karakter geçişlerinde göz renginin değişmesi, Se Gi ortaya çıktığında boynunda bir dövmenin oluşması diziyi azıcık  fantastikleştirdi. Oysa ki ortada fantastik bir şey yok,ortada bir hastalık var. Böyle bir şey keşke olmasaydı.

Dizinin o meşhur ostunu bırakarak yazıma veda ediyorum. Tuhaftır ki bu müzik dizide kulağıma daha güzel gelirken normal  bir şekilde dinlediğimde aynı etkiyi vermiyor. Bence bu müzik dizideki olayların arkasında çalınca daha bir etkileyici oluyor.

                                     

NOT: Dizi yorumu yazmak ne kadar zormuş yahu. 20 bölümü bir yazıya sığdırmaya çalışmak hayli zormuş.