İncir Kuşları - Sinan Akyüz | Kitap Yorumu

  Bir ara televizyonda kısa bir belgesel halinde yayınlanan Srebrenitsa Katliamı'nı izlemiştim ve gerçekten çok etkilenmiştim. Malesef o kadar acımasız bir dünyada yaşıyoruz ki hepsinin bir karşılığı olduğuna inanmasam gerçekten yaşanmaz diyeceğim. İncir Kuşları,  bir insanlık ayıbını anlatıyor. Üstelik öyle çok eski bir tarih de değil. 1992-1995 yılları arasında medeniyetin göbeği olarak görülen Avrupa'da meydana gelen bir soykırımı anlatıyor. Cidden bu kadarını da yaptıklarını bilmiyordum. Bazı satırları okurken "Bunu da yapmış olamazlar artık."dedim. Hani özellikle düşünsem aklıma gelmeyecek kötülükler, tecavüzler, işkenceler... Tek kelimeyle korkunç! 

  Tüm bunları bir kenara koyup kitabı yorumlayacak olursam şunu demeden geçemeyeceğim: Kitabın elinde tarihe kazınmış çok çarpıcı bir olay var ama yazım dili edebi yönden beni hiç ama hiç tatmin etmedi. Karşılaştırma yapmak gibi olmasın ama mesela Nazan Bekiroğlu'nun Nar Ağacı kitabında da savaş kurbanları insanlara yer veriliyordu ama yazım dili o kadar etkileyiciydi ki yazar iliklerinize kadar size o duyguyu verebiliyordu. İncir Kuşları'nda ise böyle bir şey yok. En basitinden ruhsal bir tasvir görmek isterdim ben. Anlatım çok düzdü. Onu da geçtim karakterler arasındaki diyaloglar o kadar yapaydı ki gözlerimi devirerek okuyordum. Başka bir örnekte sanırım yazar okuyucuyu bilgilendirmek için bilgileri diyalogların arasına sıkıştırmış ama bilgi veren kişi sanki haber sunuyor, kitaptan okuyor. Eğer yazar üslubunu olaylarla bütünleştirebilseydi ortaya muazzam bir kitap çıkabilirdi. Tabi yine de Müslüman Boşnaklara yapılan zulmü hatırlatması karşısında kitaba saygı duyuyorum. En azından kendi adıma bu masum insanların neler çektiğini çok daha iyi öğrendim ki bence herkesin de bunları bilmesi gerekiyor.