Kelimeler kar taneleri gibi etrafımda uçuşuyor. Her biri
narin ve eşsiz, yere düşmeden avucumda eriyip gidiyor. İçimde kocaman bir yığın
halinde birikiyorlar.
Son zamanlarda hep
aynı tema üzerinden yürüyen kitaplar okuduğumu fark etmemle birlikte bir
sonraki kitabımı seçmiştim. O kitap İçimdeki Müzik olacaktı. Aslında kitabın
konusu hakkında hiçbir şey bilmezken adından yola çıkarak aşk temalı bir kitap
olduğunu düşünmüştüm ama alakası bile yokmuş. Beyin felci olan 11 yaşındaki
Melody'nin hikayesini anlatıyor. Aslında bu tür kitaplar genellikle 'mucizevi
hikayesi' ifadesini kullanırım ama sanırım bu kitap için geçerli değil. Çünkü
bana göre gerçekçi bir bakış açısıyla ele alınmış bir kitaptı.
Melody'nin kafasının
içinde düşünceler uçuşuyor ama çevresindekilere bunların hiçbirini anlatamıyor.
Çünkü hastalığından dolayı konuşamıyor, yürüyemiyor, kendi yemeğini yiyemiyor.
Ama onu en çok üzen düşüncelerini aktaramıyor oluşu. Bir tercih yapacak hakkı
olsa fiziksel yeterliliklerini kazanmayı değil de konuşabilmeyi tercih edecek
birisi. Yazar işte tam bu noktada Melody'nin çaresizliğini o kadar güzel
anlatmış ki hayran kaldım. Empati kurabilmenizi sağlıyor diyeceğim ama empati
kelimesi bence yetersiz kalıyor. Melody'nin çaresizliğini adeta soluyorsunuz.
Hatta kitabı bitirdikten sonra yazarı araştırmaya başladım. Çevirimden
anladığım kadarıyla yazarın kızında da beyin felci varmış. Bu da Melody'nin
duygu ve düşünceleri nasıl bu kadar güzel yazabildiğinin en büyük kanıtı oldu.
Kitap boyunca bir
mucize falan olmasını bekledim ama dedim ya gerçekçi bir bakış açısı hakimdi.
Tam kitap klasik bir yola saptı şimdi şöyle olacak dediğim anda tahminim
bozguna uğradı. İçimdeki Müzik kesinlikle şükretmemi sağlayan bir kitap oldu.
Ama bu şükür kesinlikle "Oh iyiki
benim bir engelim yok." diyerek beş dakikada yine burnum gözüm gibi
değmeyecek şeyleri düşünmeye başlayacağım türden bir şükür değil. Eskiden
olumsuz bir bakış açısına asla sahip değildim ama artık engelli insanlara karşı
daha farklı bir gözle bakacağı kesin. Onların ne düşündüğünü tam olarak
öğrenmek benim için bambaşka bir okuma deneyimi oldu. Anlatım dili de oldukça
sade olan İçimdeki Müzik'i kesinlikle öneririm. Bence herkesin okuması gerekli!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder