Beyaz Zambaklar Ülkesinde - Grigory Petrov | Kitap Yorumu

  Şu sıralar eskiden yarıda kesip okumayı bıraktığım kitaplara yöneliyorum. Bunlardan biri de Beyaz Zambaklar Ülkesinde'ydi. Zamanında ablama  okuma ödevi olarak aldırılmıştı. Başlarını biraz okuyup sıkılıp bırakmıştım. Büyüdükçe kitaplardan beklentilerimde biraz değişti ve özellikle Atatürk tarafından okunması teşvik edilen bu kitabın ne anlattığını merak edip tekrardan okumaya başlayıp bitirdim. 

  Çok ince bir kitap olduğu için bir oturuşta bitirdim ve içinde anlatılanları çok beğendim. Özellikle benim gibi bir öğretmen adayıysanız ya da öğretmenseniz Finlandiya'nın eğitim sistemini çok iyi bilirsiniz. Onu da geçtim bir zamanların dev markası Nokia'nın Finlere ait olduğunu bilirsiniz. Peki nasıl oluyor da bir zamanlar bataklıklar ülkesi olarak adlandırılan, tarıma elverişsiz, boyunduruk altında yaşayan bu ülke, emsal teşkil edecek bir ülke haline geliyor? İşte kitabın anlattığı da bu. O kadar güzel noktalara değinmiş ki...Bir kere mesela insan düşündürüyor? Ben kendi ülkemin kalkınması için, aileme, çevreme, ülkeme faydalı olabilmek için ne yaptım? Bu noktada insan ben sadece küçük bir .....yım, ne yapabilirim ki diyebilir? Mesela kitapta bir ayakkabı satıcısının nasıl dünyanın en iyi ayakkabı markasını oluşturduğunu, kendi çapında reçel satan birinin işini nasıl dev bir marka haline getirdiğinden örnekler veriyor. Kısacası her şeyi devletten beklemeyip söylenmeyi bırakıp herkesin elini taşın altına koymasının altı çok güzel çizilmiş. Kitap sadece bununla da sınırlı kalmayıp devlet, aydınlar, halk,ahlak  eğitim, aile ve hatta futbol hakkında bile çok güzel örneklerle mesajlar içeriyor. Bazı yerlerde verilmek istenen ana fikir çok sık tekrarlansa da gerçekten doğru bir nokta tekrarlandığı için bunu bir eksiklik olarak da görmedim. 

Alıntı olarak yer verilecek o kadar çok kısım var ki ama özellikle benim alanımı daha çok ilgilendiren bir alıntıya yer vermek istiyorum.  Fin aydınlarından Snelman'ın seminerlere katılmak istemeyen öğretmenlere söylediği sözler şu şekilde: "Kusura bakmayın ama açıkça belirtmek gerekirse, her meslekte olduğu gibi öğretmenler arasında da öğretmenlik mesleğine yabancı insanlar bulunmaktadır. Bunlara zanaatçi bile denmez. Bunlar olsa olsa öğretmenlik mesleğini hor gören gündelikçilerdir sadece. Bu gibi insanlara dostça bir tavsiyem var. Bunlar öğretmenliği bıraksın ve kendilerine başka bir iş arasınlar.Gitsinler, ticaretle uğraşsınlar, sekreterlik yapsınlar. Ruh ve gönül işi olan görevlere onlar değil, başkaları gelsin."

  Son olarak şunu da belirtmek istiyorum ki  kitaptakileri Türkiye ile karşılaştıran çok fazla yorum okudum. Temel bazı noktalar benzese de iki ülkenin kültürü bambaşka olduğu için anlatılanları birebir almak yerine uyarlama yapmanın daha doğru olduğunu düşünüyorum. Mesela Finlandiya'nın eğitim sistemi çok iyi olsa bile Türkiye'ye aynı sistem uygulanmaya kalkılsa büyük bir başarısızlık olur. Önemli olan meselenin özünü kavrayıp kendimize uyarlayabilmek değil mi? Beyaz Zambaklar Ülkesi tavsiyemdir, okuyun lütfen.

Hoşçakalın!